2. Col du Granon

De Col du Granon is bij bijna niemand bekend, toch heeft deze col een indrukwekkende wielerhistorie. Niemand minder dan Hinault raakte hier zijn laatst gedragen gele trui kwijt. Dit gegeven zegt waarschijnlijk genoeg over de zwaarte van deze col. Maar buiten deze wielerhistorie is dit misschien wel de mooiste col naast Briançon en dat wil wat zeggen want de concurrentie is zwaar. Wie van het echte lijden op de fiets houdt zit op deze steile col helemaal goed.

Vanuit Briançon heb je het qua steilte even rustig maar niet qua auto's want je rijdt op de Route National naar Grenoble. Eenmaal bij Saint Chaffrey wordt het gelukkig een stuk rustiger. Een ruime (vals plat) kilometer door het dorpje brengt je aan het begin van de klim. Vanaf dat moment is het steil, extreem steil. Als je Villard Late inrijdt geloof je je ogen niet zo steil klapt de weg opeens omhoog. Je hebt het idee in de Ardennen te zitten. Maar hier gaat de klim tien kilometer door. Tien kilometer tussen de 9 en een ruime 11 procent. Krachtige wielrenners met een lange adem hebben hier de dag van hun leven, voor alle andere wordt het afzien.

Je zou denken dat deze weg geleidelijk omhoog loopt, maar niets is minder waar. De Granon is een geasfalteerd karrespoor. Dus steile muren wisselen af met nog steeds steile tussen stukken. Rust krijg je nooit in deze hele klim. De weg die naar boven loopt is briljant goed, deze weg is de hele winter gesloten en gaat pas open als de sneeuw uit zichzelf gesmolten is (rond begin juni) hierdoor heeft deze col niet te lijden van de grote temperatuur verschillen in de winter. Het feit dat grote sneeuwschuivers de weg niet aan gort rijden helpt ook zeker mee.

Vanaf deze klim, heb je afhankelijk van waar je rijdt een mooi uitzicht op de stad van Briançon of of de hoge bergtoppen van het Oisans massief. Genieten, als de pijn in je benen het toelaat tenminste. Want buffelen en hard werken is het. Tien kilometer lang, en daar doet het fantastische uitzicht niets aan af.

Bron: Klimtijd.nl

Joop Zoetemelk, jaren woonachtig aan de voet van de col, zei eens het volgende over de Col du Granon: “Dit is altijd een van mijn vaste trainings-routes geweest tijdens mijn carrière (hij werd 6 x tweede in de Tour en won in 1980). Als ik dáár lekker omhoog kwam, dan wist ik dat ik goed genoeg was om de Tour de France te winnen ;)'

×