De Col d'Izoard hoort bij de bekende cols in de Zuid Franse Alpen. Heel wat tour-ettapes voerden over deze hoge col. Veel overwinningen zijn hier veilig gesteld maar misschien nog wel meer dromen weggevaagd. Dagelijks, rijden tientallen wielrenners deze col omhoog. Dit kan via Briançon, de 'makkelijke zijde' of via Guillestre de moeilijke kant.
Technisch gesproken is de afslag van nabij Château Ville Vieille het begin van de col. Maar eerlijk gezegd is het begin van de klim logischer nabij het stadje van Guillestre. Ook is de klim te doen via de Col de Vars of de mooie en zeer hoge Col Agnel.
Maar goed, stel, je begint 'braaf' laag in Guillestre. De eerste meters zijn niet al te steil, maar steil genoeg om het bloed goed te laten stromen. Dit is de enige toegangsweg om in het Queyras gebergte te komen dus de wegen kunnen nogal druk zijn. Nog in de stad zelf gaat de weg redelijk steil omhoog. Totdat je in de indrukwekkende Gorges du Guil komt. Een smalle en weinig steile weg voert je hoog boven de rivier de Guil door tunnels (lampje op de fiets is niet overdreven) en langs hoge rotswanden.
Na deze smalle Gorges gaat het glooiende terrein nog even door. Je blijft langs de rivier de Guil vals plat omhoog rijden. Als je wind tegen hebt is het hier al hard werken. Nadat je weer door een zeer indrukwekkende kloof bent gereden begint het steeds serieuzer te worden. Een eerste haarspeld bocht zal er bij veel wielrenners voor zorgen dat je even uit het zadel moet.
Na de afslag vlak voor het mooie kasteel van Château Ville Vieille begint het echte werk. Het gaat meteen steil omhoog, en terwijl het richting het dorpje van Arvieux op vals plat lijkt is het alles behalve dat. Geen enkele bocht en heel steil fietsen. Voor veel wielrenners psychisch het zwaarste stuk. In dit dorpje is het trouwens mogelijk (voor de laatste keer tot aan de afdaling) om je bidons bij te vullen.
Als de weg eenmaal in haarspeldbochten overgaat, in het dorpje Brunnisard, wordt het klimmen steiler, maar vele malen aangenamer, je kunt jezelf van bocht naar bocht knokken en de bomen zorgen voor een beetje schaduw. Na 5 kilometer klimmen rond de tien procent lijkt het alsof je op de col aankomt, dit is slechts een flauwe bocht die je in het beroemde en mooie 'maanlandschap' van de Case Desserte brengt. Een korte afdaling geeft je een adempauze voor de laatste bochten, die je naar de kale en vaak koude col brengen.
Net iets onder de col aan de Briançon zijde vindt je Refuge Napoleon waar ze prima eten, en lekkere taart verkopen. Een aanrader om de broodnodig calorieën weer aan te vullen.
Bron: Klimtijd.nl
